Zonovergoten villa’s in paradijselijke tuinen

Een pracht dag in Vicenza. Dat begon er al mee dat de onbewolkte hemel ook nog eens heldere was en wat zie ik boven Vicenza: sneeuw op de bergen van di Asiago, het gebied in het noorden van de provincie Vicenza. Met een verwachtingsvol gemoed fiets ik richting de villa’s aan de rand van deze mooie stad. Net buiten het centrum begint een vrijliggend fietspad. Bij de villa La Rontonda moet ik een paar honderd meter omhoog. Het gebouw ligt op een lage heuvel met uitzicht over de landerijen. Ik sta natuurlijk weer als eerste voor het nog gesloten hek. Dan komt er een bus uit Tsjechië het nauwe straatje in. Een bus vol jonge studenten. Verwachtingsvol, net als ik. Veel dure camera’s maar ook boeken en aantekeningen. Dit zijn duidelijk bouwkunde studenten die Palladio’s schepping kennen uit Quattro Libri dell’Achitettura,  hèt studieboek uit 1570.

Een dan gaat het hek los en inderdaad, ik ben als eerste binnen. Ik was al eens in die schitterende tuinen maar nu wandel ik rechtstreeks de villa La Rotonda binnen. Een eerste, maar ook de enige tegenvaller: er mag niet gefotografeerd worden en eigenlijk moet ik de camera in een plastic zak stoppen maar dan mag ‘m toch in de zak van m’n colbertje opbergen. Later ziet ik alle studenten met een gele plastic zak sjouwen.

Binnen is het schitterend. Het is er ook groot. Dit is eigenlijk geen bewoonbaar huis maar het heeft nog het meest van een tempel. Natuurlijk vooral door de zuilen die symmetrisch naar alle vier de windstreken wijzen. De rotonde op dak is eigenlijk de koepel van wat nog het meest op een kerk lijkt. Wij hebben alleen toegang tot de “bel-etage”. Daaronder zit nog een enorm basement waar vroeger alle diensten werden verricht (keuken, opslag van hout en reserve bouwmaterialen en die liggen ere nog). De ronde hal is eigenlijk een soort ontvangstruimte waar je in komt van welke kant je de villa ook binnenkomt. Daar omheen liggen in alle vier hoeken de vertrekken. Er is slechts een als zitkamer ingericht. Desgevraagd vertelt een suppoost dat het huis nog steeds toebehoort aan de familie Valmarana die ere zelden zijn. Er is geen verwarming, er zijn alleen wat lampen om de kunstwerken aan te lichten. Dit huis kan eigenlijk alleen als zomerhuis dienst doen.

een reproductie geeft toch een indruk van het interieur van de villa La Rotonda

De decoraties, fresco’s en beelden zijn overweldigend en veel. Er zijn door de eeuwen heen wel veranderingen aangebracht. Zo zijn er binnentrappen, wenteltrappen eigenlijk, aangebracht om op vier plaatsen vanuit de grote hal naar de verdieping te komen. Wij kijkers mogen daar helaas niet komen. Maar de architectonische vorm: een kubusvormig, volstrekt symmetrisch gebouw met een ronde vorm op dak (de rotonde) het maakt een briljante indruk. Ik ben heel blij dit wonder nu ook van binnen te kennen.

ai Nani ook van de rijke familie Valmarana

Even verderop op die heuvel ligt nog een Valmarana villa, ditte Ai Nani. Hij is van recentere datum (1688) en is door Muttoni getekend. Ook hier weer een schitterend park met in een bijgebouw een voortreffelijk “caffetaria”. Ik zit hier op het terras, in de zon met een heerlijke cappuccino. Het is windstil en ik hoor overal de vinkenslag. In de verte zelfs een koekoek. Dit is het paradijs!