maandag 22 april 2013

In Vicenza is alles Palladio wat de klok slaat

Op de reis van Florence naar Vicenza kun je op zondag ook Padua aandoen en dat deed ik. Ik wist natuurlijk niet dat de jaarlijkse marathon aan de gang was maar de mega manifestatie zorgde voor dichtgezette afritten. Toch lukt het mijn camper op fietsafstand van de binnenstad kwijt te raken. Jammer dat het af en toe sputterde maar dat werd gedurende de dag beter. In het centrum was het loopcircuit met drankhekken en linten uitgezet en slechts op een paar punten kon je passeren. Gezien het groot aantal heel verschillende lopers denk ik dat het om meerdere afstanden ging en dat de marathonlopers inmiddels voorbij waren. Maar goed de binnenstad van Padua liet zich prima bekijken en die is fraai. Toch maken die steden de indruk gelijk te zijn uitgebouwd. Een grote basilica, een ducaal (groothertogelijk) paleis, veel palazzi van rijke inwoners met nu geheel andere bestemmingen dan woonhuizen. In Padua is een mooi ‘paleis van de commandant’ (van de stadsmilitie) uit de vroeg zestiende eeuw waarin een astronomisch uurwerk met een doorsnee van, schat ik, acht meter zit dat zelfs stamt uit 1344. Grote wijzerplaten aan uurwerken op torens zijn hier (en ook in Zwitserland) niet ongewoon.
Zo maakte ik in het voorbijgaan kennis met Padua.

Een doorgang in het parcours van de marathon van Padua


Toen op naar Vicenza, de stad van de grote Andrea Palladio, de architect die de bouwkunst een enorme ‘boost’ heeft gegeven. Letterlijk alles is in deze stad ook overgoten met een sausje van Palladio. Zelfs de supergrote en nieuwe shoppingmall, hier vlakbij, heet naar hem. Op de rit naar Vicenza via binnenwegen zie al een aantal van de beroemde villa’s midden in het platteland staan en ook naast de camping staat een verwaarloosd exemplaar. Een aantal wil ik nog bekijken maar dat valt nog niet meer door de beperkte openingstijden. La Rotonda, de beroemdste uit 1570 is bijvoorbeeld alleen woensdag gedurende een paar uur te bezichtigen. Ik ga dat wel proberen.

In Vicenza is het zondagmiddag om 16.45 ongeveer een gezellige boel. Heel de stad slentert over het Corso Andrea Palladio heen en weer, de zon schijnt nu voluit en op het grote plein Piazza dei Signori staat een bloemenmarkt. Ook daar is het vol en als ik naar boven kijk naar het Palazzo delle Regione zie ik mensen in drommen rondgaan. Dat wil ik ook. Dit gebouw is heel bijzonder. De oude grote hal die er sinds de Middeleeuwen stond was een wrak geworden toen het stadsbestuur de jonge architect Palladio vroeg om een oplossing. Het werd z’n eerste grote werk en vestigde meteen z’n naam. Hij bedacht een ondersteunende ombouw met pilaren (werd zijn kenmerk) die een arcade vormden. Op de eerste verdieping maar ook op de tweede maakte hij een omloop en daarboven ligt het grote koperen dak. Binnen zit de Middeleeuwse zaal nog verstopt. Er is vandaag een gitaar meeting waarvan de klanken naar buiten komen.

Op het piazza Palladio staat de meester zelf in natuursteen.


Ik ben zowel op de eerste als op de tweede omloop wezen kijken en je hebt dan een schitterend gezicht op de stad: bijna alle beeldbepalende gebouwen zijn van de Veneto-architect. Direct naast het gebouw staat de 83 meter hoge campanile uit de dertiende eeuw die wonderlijk goed past bij Palladio’s meesterstuk. Ook aan deze toren zo’n enorme wijzerplaat. 


Boven zie je ook hoe hoog de omgeving van Vicenza oploopt. De provincie van dezelfde naam heeft in het noorden ook bekende skigebieden. Ondanks de regen van vandaag (een leesdag) blijf ik hier een paar dagen. Er waren maar weinig buren maar vanmiddag liep plotseling zo’n kampeerreis van de ANWB binnen. Nu staan er zo’n vijf en twintig Nederlandse caravans met bijbehorende stellen die een beschermde reis maken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten