Tombe van de schrijver Giorgio Bassani opgezocht

De vorige keer dat ik in Ferrara was stond ik tevergeefs aan te bellen bij het joodse kerkhof want ik wilde de tombe van de geweldige schrijver Giorgio Bassani zien. Ik had toen de Tuinen van de Finzi Contini’s gelezen, een magistraal boek dat geheel in Ferrara speelt en de ondergang van een joodse familie tot onderwerp heeft. Onlangs zag ik een herhaling van een TV programma van Hans Keller over Bassani en daarin ook beelden van de begrafenis op de joodse begraafplaats. Toen vond ik helemaal dat ik er heen moest. Gistermiddag belde ik weer aan en nu werd er wel open gedaan. Ik moest me inschrijven in een groot boek en het doel van mijn komst uitleggen. Vervolgens kreeg ik een zwart keppeltje dat ik verplicht was te dragen. Geen probleem. Het is een enorm grote begraafplaats en het aantal graven is maar beperkt. Maar de beheerster wees mij de weg naar de muur die tegen de stadswal aanligt. Daar was een heel bijzonder grafmonument van koper. (zie foto) Bassani werd hier in 2000 bijgezet.

Het graf van Giorgio Bassani ligt tegen de stadswal aan op de joodse begraafplaats; de stenen zij afkomstig van zijn vele fans

Vandaag, bij prachtig weer, was ik voor het eerst in het Castello waar Nicolo d’Este als eerste hertog van Ferrara woonde. In 1385 werd een enorm kasteel met torens en grachten opgericht en dat ligt er vandaag de dag nog. Midden in de stad. Je begint je bezoek in de kelders waar nog steeds de cachotten zitten. De vrijwillige suppoosten zorgen er ook wel voor dat je daarin even kijkt. Met veel gevaar voor hoofdstoten moest ik er aan geloven. Naar mate je op hogere verdiepingen belandde werd alles bewoonbaarder en fraai. Voor het eerst zag ik hier toegepast hoe spiegels kunnen helpen de prachtige plafonds in beeld te brengen. Enorme oppervlakten spiegels stonden onder een hoek op de vloeren. Een vondst! Het was jammer dat ik de Torre del Leone niet mocht beklimmen want volgens de brochures heb je daar een prachtig uitzicht over de stad. Maar ook hier heeft de aardbeving van vorig jaar flinke schade aangericht. De toptorentjes staan allemaal in de steigers.

Het joodse getto van Ferrara is Middeleeuws.

De beroemdste straat van Ferrara het Corso Ercole I d'Este met rechts de ingang van het Palazzo dei Diamanti waar de expositie over Michelangelo Antonioni werd gehouden.

Vervolgens ging het naar het Palazzo dei Diamanti waar een tentoonstelling gewijd was aan Michelangelo Antonioni. Deze beroemde filmmaker heeft veel in Ferrara gewerkt en veel foto’s getuigden daarvan. Het was een prachtige expositie waar veel beroemde scénes uit zijn films werden geprojecteerd (Zabriski Point, La Notte, Blow Up en Proffesione Reporter om een paar te noemen). Er waren in vitrines veel originele voorwerpen als brieven, handschriften en spullen te zien. Dat gaat ertoe leiden dat ik eenmaal thuis de Antonioni-box uit de kast ga trekken.

Omdat het zulk mooi weer is moest ik natuurlijk ook de fietsroute over de stadsmuren verkennen. Ferrara is geheel ommuurd en staat ook in z’n geheel op de Werelderfgoed lijst. Komt natuurlijk ook de prachtige kerken en palazzo’s. Die fietstocht over de stadswallen is negen kilometer en biedt veel doorkijkjes op de stad van bovenaf.

Op de camping terug gesproken met twee heren uit Rijssen. Elk op een fiets, tent mee en bezig aan een fietstocht naar Rome. Ze vertelden de tocht in twee keer te doen. Vorig jaar waren ze tot de Brennerpas gekomen. Nu waren ze naar Insbruck gevlogen om de tocht af te maken. Op dezelfde manier, in twee etappes, hadden ze Santiago de Compostella al achter de rug. De twee vrienden, beiden gepensioneerd, maakten een kwieke indruk en die halen het wel.

 Fietsen ga ik zondag ook. Er is een prachtige route op papier die voert naar de boorden van de rivier de Po en wellicht nog verder naar de Po-delta. Goed smeren en dan de zon in.