Torens als lange Pirlalla’s kenmerken Bologna

Bologna, waar ik vanmiddag ben aangekomen, is een van de drukste steden van Italië. Ik ben hier nu voor de derde keer en het aantal snelwegen rond de stad is explosief gegroeid. De camping ‘Citta di Bologna’ is buiten de rondweg gelegen dus ik fiets nu onder enorme viaducten door naar de binnenstad. Toch verloopt die 4,5 Km probleemloos en met dit heerlijke weer is het fijn fietsen. Bologna ligt op een bijzonder strategische plek in dit land. Aan de voet van de bergketen de Apenijnen maar nog helemaal in de vlakte die bij het noorden hoort. Alle wegen mogen dan naar Rome leiden, ze lopen allemaal via Bologna. En dat is ook altijd zo geweest.

In de prachtige binnenstad straalt die belangrijkheid af van de vele palazzo’s, de Middeleeuwse gebouwen van de universiteit (sinds 1088), uiteraard de kerken en pleinen. 

Vanmiddag was ik er al even en dan is het eerste wat opvalt die bijzondere torens. Er zijn er nog 20 van een totaal van tachtig ooit. San Geminiani, een stadje even verderop in Toscane heeft er ook een flink aantal die vooral opvallen omdat ze betrekkelijk dichtbij elkaar staan. Maar de twee op het pleintje waar alle radialen van de binnenstad bijeenkomen, zijn toch een absoluut wonder. De hoogste Ansinelli toren (genoemd naar de adelijke familie die er in de elfde eeuw (!) aan begon te bouwen, is maar enkele meters lager dan de Achmeatoren in Leeuwarden (114 m). Hij meet 96 meter maar het is een lange pierlalla waar je met stomme verbazing naar opkijkt. De collega ernaast, de Garisenda toren leunt er sterk naar over. Die toren staat 3.25 m uit het lood. (ter vergelijking de Oldehove in Leeuwarden staat 1.60 m uit het lood. De Garisenda is in de veertiende eeuw een kopje kleiner gemaakt (20 meter eraf) om omvallen te voorkomen. Beide torens zijn aan het eind van het vorige millennium voor het laatst gerestaureerd.

Het zegel dat een van de oudste universiteiten ter
wereld voert op de vele gebouwen in Bologna