Genua is onterecht weinig bezocht.

Nou, eindelijk Genua bekeken. Dat heeft een lange voorgeschiedenis gehad die in 1974 begon toen wij als gezinnetje (met alleen nog de bijna driejarige Marieke) onze eerste vliegreis met de Albert Hein-club maakten naar Pietra Ligure en op een juniavond in Genua landden. Ik herinner me nog hoe de warmte me bij het uitstappen van het vliegtuig in het gezicht sloeg. En de krekels die veel kabaal maakten. Maar van het vliegveld ging het met de bus naar de bestemming en van Genua zagen we niks omdat het vliegveld aan de kant van Pietra in zee ligt. De terugreis ging trouwens niet vanaf Genua want daar werd toen gestaakt. We gingen met de bus naar Nice en vlogen bij een sprookjesachtige zonsondergang over de Baie des Anges naar huis.

In 2007 vertrok ik vanuit Genua per boot naar Sicilië en zag slechts de havens van deze grote stad. Maar vandaag was ik dan toch echt in La Suberba zoals Genua volgens Ilja Leonard Pfeijffer in zijn nieuwste roman wordt genoemd. Pfeijffer roemt het Middeleeuwse stratenpatroon van vele op- en aflopende steegjes. En zo is het. Die straatjes deden mij erg aan de Venetiaanse straatjes denken al loopt er in Genua geen een uit op water. De stad ligt steil tegen de bergen op, van een rivier is geen sprake. Het water moet je zoeken in de haven. Die ligt is een driekwart cirkel pal voor de binnenstad. Een snelweg op poten volgt die kustlijn in z’n geheel. Daaronder speelt zich de drukte van markten, café’s, buslijnen en honderden scooters en motoren af.

Zodra je een straatje inloopt is er alleen de intimiteit van het wandelgebied dat druk bezocht wordt. Wie de straatjes beklimt komt uit bij het centrale plein Piazza di Ferrari. Hier staat het magnifieke Teatro Carlo Felice, de opera van Genua. Direct daarnaast de Accademia Ligustica di Belle Arti, het grootste museum en ook nog het Provinciehuis. Het fraaie plein kent een enorme fontein die een paraplu van water spuit. Jammer dat het ook uit de hemel water geeft. Het valt nu met een eigen paraplu wel mee, maar de gehele afgelopen avond en nacht plensde het hier. Ik moest de laarzen vanmorgen aan om de douche te bereiken. Aan het eind van de middag was daar de zon bij fraaie opklaringen vanuit de Middellandse Zee.

Een ander fraai stadsgezicht van Genua dat zelfs op de Werelderfgoedlijst voorkomt is de Via Garabaldi, een bredere straat met aan beide kanten Palazzo’s. Paleizen in de Venetiaanse zin van het woord: grote woonhuizen uit de zestiende en zeventiende eeuw toen Genua en zijn bankiers en scheepseigenaars op het toppunt van hun macht stonden. Daarin zijn  nu de grote banken en instellingen riant zijn ondergebracht. Verder heeft de stad honderden caffé’s vaak niet groter dan een huiskamer waar de espresso’s en capuchino’s perfect worden opgediend en voor een klein prijsje (hooguit een Euro) worden afgerekend.

Nog even over de camping. Gisteravond (donderdag) ging het dus mis met de electriciteit doordat geen stopcontact stroom leverde. Het meisje van de receptie controleerde elk stopcontact met een stekker met direct daaraan bevestigd een gloeilamp (zoals ze bij ons niet meer verkocht worden) Het spoelde van de regen en dat was volgens haar de reden waarom er geen stroom kwam. Of het lag aan mijn kabel of de installatie van de camper. In tien jaar nooit iets met de 220V installatie gehad. Maar ik had en kreeg geen stroom. De koelkast weer overgezet op gas en zonder radio bij een pitje van m’n accu nog wat gelezen en vroeg naar bed.

Wat schetst mijn verbazing vanmorgen toen ik op laarzen terug kwam soppen vanuit de douche? Gisteravond was er nog een Italiaanse camper naast mij komen staan. Die bleek de stroom te onttrekken aan een splinternieuw blokje van drie stopcontacten, vlak naast zijn wagen. Toen ik mijn kabel ernaast prikte functioneerde alles geheel naar wens. Toen ik vanavond uit de stad terugkwam was de Italiaan weg en het blokje van drie met alleen mijn snoer was nu afgesloten met een deksel, en op slot. Op de deksel stond dat dit een stopcontact was dat € 3,- per dag kostte. mij is de keus nooit voorgelegd! Dat wordt morgenochtend bij het afrekenen nog een robbertje vechten.