Slechts één museum open

Waar ik al een beetje over in zat gebeurt: Brussel is weliswaar niet op zeven heuvelen gebouwd maar zelfs de binnenstad kent veel vals plat en mijn elektrische ondersteuning van de fiets heeft het laten afweten. Ondanks zeven versnellingen trap ik me rot en soms moet ik lopend verder. Zoals vanmorgen, onderweg naar de woonwijken van omstreeks 1900 waar ik veel Art Nouveau ga bekijken. Dan moet je over de hoogte van de Kunstlaan. Niet te nemen en als je dan hijgend en lopend boven ben dat gaat het met de Leuvensesteenweg weer razendsnel naar beneden en hang ik vol in de remmen. Zo kom ik bij het Ambiorixplein waar ik de fiets stal en lopend een mooie route loop. Er staat nog wel eens een fraai Art Nouveau villa te koop. (zie foto) 

Het is een buurt van ambassades ook en fraaie scholen. In Antwerpen zijn deze woonwijkjes spectaculairder, want bijna huis aan huis voorzien van fraaie gevels, maar een speciale brochure brengt mij toch langs de hoogtepunten van deze bouwstijl van rond de vorige eeuwwisseling.

Daarna gaat de fietstocht verder naar het Parc de Cinquantenaire ofwel het Jubelpark. Hier staat een enorme arc de triomphe met aangebouwd grote gebouwen met klassieke zuilen en Grand Palais-achtige tentoonstellings ruimten. Hier zitten een aantal museums maar ik weet al dat er slechts een open is. Het is tenslotte maandag. Die Arc is in 1905 opgericht (en minstens even imposant als de Brandenburger Tor) om de onafhankelijkheid van België (van Nederland) tot in de eeuwigheid te memoreren. Er loopt een autoweg onderdoor die ik bij mijn entree in Brussel al nam. Hier liggen het Koninklijk Museum voor Kunst en Historie, rechts en het Museum van de Armee. Beide gesloten. Maar als ik onder de triomfboog doorfiets staat daar rechts nog een enorme hal en daarin bevindt zich “Autoworld”, het automuseum en dat is alle dagen van de week open. Binnen is een prachtige opstelling van de ontwikkeling van de automobiel. Een rondlopende verdieping laat de auto’s van na 1950 zien en daar staan juweeltjes bij. Beneden ook natuurlijk maar met die vroege koetsen, hoe imponerend van (zichtbare) techniek ook, heb ik minder. Pas bij de fraaie Lancia met open kap uit 1934 of een spectaculaire Horch als voorloper van de Auto Union (Audi) ontwikkeling of een mooie Austin (foto) wordt ik enthousiast.

Maar boven staan de meer aansprekende types: een van de eerste Traction Avant’s van Citroën in grijs met zwarte spatborden, de eend, kever en Renault 4 staan naast elkaar. De tweetakt Saab, Volvo Amazone maar ook de Austin Mini (in precies de goede kleur blauw die ik ook eens had). Hier boven staan ook de DS19 en de SM met Maseratimotor (waarvan er maar 18.000 in totaal zijn gemaakt) van Citroën. Vooral Europese merken met spetters als Jaguars MKII en Ferrari’s. Heel interessant is een houten ontwikkelingsmodel van de Facel Vega en nog een ander zeer gestroomlijnd houten ontwerp. Kortom een kostelijk museum, maar nu moet ik weer over de heuvel!

Op de tocht terug neem ik de gebouwen van de Europese Gemeenschap ‘mee’. Ongelofelijk wat hier is neergezet. Een glazen stad op zichzelf. Langs een oprit waaien fraai aan vlaggenmasten de nationale vlaggen van de (27?) lidstaten. En ze staan strak want er waait een gure, harde wind. 

Hier de heuvel die ik vandaag tweemaal moest overwinnen met mijn fiets zonder ondersteuning.

In de binnenstad die ik via een route langs het Koninklijk paleis en de mooie kathedraal bereik, loop ik nog even de Nieuwstraat uit. Een drukke winkelstraat met grote warenhuizen die probleemloos in elkaar overlopen. Aan het eind van de straat sta ik ineens tegenover het Shereton-hotel waar Herma en ik met Ed en Diny Bosloper in de vroege jaren zeventig eens logeerden. Geen spat veranderd, alleen is de omgeving veel verbeterd.

Terug in de camper zwaait de automatische toegangsdeur open en rijdt er een grote touringcar de parkeerplaats op. Dit heeft de chauffeur vaker gedaan want het is vanuit de Olifantstraat verrekte nauw. De bus brengt een grote groep Franse scholieren naar de jeugdherberg. Ze komen uit Salon de Provence en gaat kennelijk Brussel (en Europa ?) doen. 's Morgens kom ik andere gasten allemaal weer tegen in de ontbijtzaal waar ik, heel onnatuurlijk, ook aanschuif.


PS waarom mag Joost weten maar al dagen kan ik geen e-mail binnenhalen.