zondag 1 april 2012


Mijn voorjaarsreis is begonnen al lijkt het wel of we het voorjaar de afgelopen maand hebben gehad. Nu is het koud, winderig en soms wat motregen. Toch rijd ik in een ruk naar Köln waar een fraaie camping aan de Rijn op me wacht. Onderweg een wonderlijk fata morgana. Bij Oberhausen, waar het druk was, is op de andere (driebaans) autobahn plotseling politie met zwaailicht. Aanvankelijk drie motoragenten met grote tussenposen. Enige busjes met blauw licht en dan is de weg plotseling helemaal leeg. Er lag ook nog een heuveltje in de verte maar daar komt geen normale auto of vrachtwagen overheen. Een volkomen lege weg als een zinderende woestijn..... Tot er in de verte weer een zwaailicht in beeld komt en daarachter voltrekt zich het fata morgana: over de volle breedte van de weg komen nu, ik schat wel veertig politiemotoren met blauw zwaailicht, geen sirenes. Achter dit cordon rijden een stuk of vijf zwarte limousines. Dan volgen wagens met veel antennes, weer busjes met zwaailicht en een paar motoragenten sluiten de optocht. En daarachter zit een file van wel 15 km.
Wat mag dit in hemelsnaam hebben voorgesteld. Was dit die Bundeskanslerin en haar gevolg? Gezien de enorme omvang moet het zoiets zijn geweest. Of een koninklijke gast misschien.


Zaterdagmiddag heb ik Keulen voor het eerst aangedaan. De camping ligt op de rechteroever, de stad er tegenover. Een kilometer of acht. Flinke wind tegen maar nu bewijst mijn nieuwe elektrische fiets (gekregen van mijn gehele familie voor m’n zeventigste verjaardag) mij prima diensten. Er is een fietspad langs de Rijn dat onder verscheidene bruggen doorgaat totdat ik over de Deutzer Brücke de binnenstad kan bereiken. Het lijkt sterk op het beeld van de fietstocht langs de Isar in München. Maar Keulen is toch weer een heel andere stad. De Dom met dubbele torens beheerst het (binnen)stadsbeeld overal. Indruk maakt ook het aanpalende Hauptbahnhof (zie foto) dat uiterst strategisch ligt ten opzichte van de enorme jaarbeurs aan de overkant van de rivier. Je kunt er via de brug zo naar toe lopen. Bijzonder was dat ik de Heinrich Böll Platz niet lopend mag oversteken. Aan de randen staan stadswachten die iedereen laten omlopen. Wat blijkt: onder het plein bevindt zich de grote concertzaal van de Kölner Philharmonie. Skateboardende jongelui, hoempa-orkesten maar ook stampende toeristen op het plein dringen door tot het podium! Bordjes op statieven verklaren de “omleiding”. Er wordt inderdaad geoefend want even later komen de orkestleden met hun instrument uit het gebouw beneden.
Ik was al even bij het oude raadhuis waar op het voorplein uitgebreid wordt gegraven. Deze week was ook bij ons in het nieuws dat er nieuwe Romeinse vondsten waren gedaan. Keulen was de belangrijkste noordelijke nederzetting in het Romeinse Rijk. Ik ga er vast nog veel meer van zien.
Zondag 1 april is het prachtig weer, alleen koud. De gehele camping is wit gerijpt. Het blijft prachtig dus fietsen en wandelen is een genoegen. Ik begin op ‘mijn’ rechteroever waar de jaarbeurs ligt bij een superhoge uitzichttoren die ondanks andere mededelingen op de toegangsdeur gesloten is. Zeker in de war met de zomertijd. Ik fotografeer het beroemde zicht op Keulen (foto) en neem de spoorbrug met fietspad richting de Dom op de linkeroever. Niet alleen op de Ponte Vecchio in Florence maar ook hier hangt de brug vol met duizenden hangsloten waarmee vrienden en stellen willen afdwingen dat zij eeuwig bij elkaar blijven.
Ik begin de geschiedenis van Keulen bij het begin: in het Römisch-Germanisches Museum kan ik alles aan de weten komen over Colonia Claudia Ara Agrippinensium (CCAA), de Romeinse garnizoenstad die aan de noordelijke grenzen van het Romeinse rijk de scepter zwaaide. Het was al een enorme stad zo blijkt en wat er door de eeuwen heen aan archeologische vondsten zijn gedaan grenst aan het onwaarschijnlijke. Het museum staat, ten zuiden van de Dom ook precies op een belangrijke archeologische vindplaats. Ze hebben het gebouw er als het ware zo overheen kunnen zetten. Een tweede centrum is het gebied rond het oude raadhuis waar ik zaterdag al was. Er zijn grote mozaïekvloeren te zien, fresco’s uit huizen zoals ik die ook ken uit Pompeï. Maquettes verklaren de oude ligging. Er zijn duizenden gouden en bronzen sieraden te zien, maar ook beelden, grafmonumenten en zo voort. Er is een zomerexpositie geopend met honderden beelden uit de Berlijnse Romeinse verzamelingen onder de titel “Die Rückkehr der Götter”. Indrukwekkend. Een prachtmuseum, kortom. 
Ik lunch op de Friezen Platz (!) in een prachtzaak die ook bomvol zit met zondags brunch-publiek. Ik ben gewoon op de fiets op weg naar het Mediapark, aan de rand van de binnenstad. Hier liggen de studio’s van de de WDR, bioscopen en een filmhuis. Het opvallendste gebouw is de KölnTurms van dertig verdiepingen. Naar een ontwerp van de Fransman Jean Nouvel. De beroemde gebouwen van Köln zijn er op de ramen geëtst tot overvliegende vliegtuigen aan toe. Bovenin zit een restaurant. Het Mediapark maakt een zondagse indruk, er is geen enkele activiteit dus het blijft bij de architectuurbeleving. 
Halverwege de middag fiets ik terug om nog in de zon bij de camper te kunnen zitten. Ik begin aan “Hartstochtjes” van Kees van Kooten. Prachtig boek met onder meer een ontmoeting met de schilder Ceasar Domela Nieuwenhuis in Parijs in 1987. Hij heeft een werk van deze schilder thuis, maar uit een tentoonstellingscatalogus blijkt dat het ondersteboven is opgehangen...
Zo hoop ik Keulen onder dezelfde gunstige weersomstandigheden verder te verkennen.

1 opmerking:

  1. Het blog werkt! Met foto's! En is bovendien wel zo hip!
    Geniet maar van de zon, hier verwachten ze natte sneeuw...

    BeantwoordenVerwijderen