Moderna museet Malmö valt tegen

Malmö is zo’n stad waar de verdedigingswerken uit de zestiende eeuw nog liggen. Leeuwarden ook, maar ook Lubeck en Kopenhagen hebben nog groene dwingers en omliggende singelgrachten waarbinnen de eerste ontwikkeling begon. Je kunt er ook in Malmö met een lage rondvaartboot omheen varen. De binnenstad is mooi met een “Groot Plein” en een “klein plein”, Stor Torget en Lila Torg als centrum, de oude Petrus Kerk met de oudste delen uit de dertiende eeuw. Fraaie winkels (Ahléns) en ontzettend veel terrassen. Die Zweden zitten graag buiten onder gasverwarming en met een dekentje om! Er wordt om raak gegeten. Ik doe daar maar aan mee en zo zat ik in een heel aardig salade-tentje meet een hoop anderen. Tot buiten de deur moesten we in de rij staan, maar dat beoordeelde ik als een goed teken en ik kwam niet bedrogen uit: ceasar-salade met lax.

Ik was in het designcentrum op een binnenplaats van Lila Torg waar meubels, gordijnstof, glad en aardewerk tot de hoofdmoot behoren. Alles is er ook te koop. Ik had me veel voorgesteld van het Moderna Museet (waarvan bijgaand een exterieur foto). Het is ondergebracht in een voormalige gasfabriek en de ruimten binnen waren ook mooi gemaakt. Het machinehuis was gehandhaafd en was nu een kinderatelier. De oude gasgenerator die de elektriciteit leverde staat nog mooi in het midden te pronken.

Er waren twee tentoonstellingen, een vaste collectie was niet te zien. Niki de Saint Phalle met haar opzienbarende ‘Nana’s’ waarvan er een aantal uit het Stockholm museum kwamen, maar vooral veel litho’s. Veelkleurig en aansprekend maar voor geen meter verrassend. Waar ik voor kwam was de overzichtstentoonstelling van de fotograaf Irving Penn die vooral veel voor Vogue werkte. Wat je hoopt dat de fotograaf de werkelijkheid in vijftig jaren leven in Amerika heeft vastgelegd. Maar niks daarvan, alle foto’s die er hingen waren geconstrueerd: de modefoto’s per definitie maar ook portretten van belangrijke kunstenaars (mooie koppen dat wel) waren uit z’n atelier afkomstig, soms zelfs met dezelfde attributen. Stravinsky en Le Corbusier op dezelfde rare bank. Nee geef mij maar de foto’s van Stanley Kubrick. Op de tentoonstelling die momenteel in het Eye-museum in Amsterdam is te zien (en die tussen twee haakjes drie jaar geleden al in Gent was te zien, inclusief de weduwe) wordt met geen woord gesproken over zijn fotowerk. Gemiste kans.

Maar buiten het museum is het wel mooi, zon en wolken in een mooie stad.