Louisiana was vrijdagavond open.

Hoogtepunt van de dag was de avond. Lousiana museum is sinds kort ook op een aantal dagen ‘s avonds tot 10 uur open. Dus ik na het eten op de fiets naar Humblebaek. Het was na een dikke onweersbui weer mooi opgeklaard dus het was een genoegen via het vissershaventje Sletten naar het noorden te fietsen. Bij het museum vertrokken zo ongeveer de middagklanten met de auto en de avondbezoekers kwamen mondjesmaat binnen. Het was en het bleef heel rustig ondanks het feit dat er vandaag juist een nieuwe tentoonstelling was opengesteld. De vijfde jaarlijkse aflevering over architectuur en dit maal geheel gewijd aan de noordelijke architectuur. Alleen Denemarken, Zweden, Noorwegen en Finland was aan de beurt. Maar in deze landen wordt dan ook zoveel moois gebouwd. Louisiana had weer ouderwets uitgepakt: alle zalen, de hoge en de verdiepte van het linker complex (vanuit de ingang gezien) waren ingericht. Enorm veel videopresentaties en huizenhoge foto’s. Van de Oslose opera bijvoorbeeld. Dit witte marmeren gebouw lijkt zich als een lawine in het water van het Oslofjord te storten, waarbij bezoekers zich bovenop de “lawine” kunnen begeven. Het beroemde bureau Snøhatta (ik kreeg van Heico al eens een boek over het bureau) ontwierp het theater. Maar hier is ook op een enorme dia het rendierpaviljoen (zie foto) te zien dat zij midden in de natuur van ruw hout hebben gebouwd.

Er is veel werk in de vorm van maquettes en filmbeelden te zien van gebouwen op IJsland en Groenland (in Nuuk staan een paar prachtige bouwwerken waaronder een theater). Het  is een genot de zeer verzorgde (de gehele opstelling is van berken triplexplaten in elkaar getimmerd, door te dwalen.

Het rendierpaviljoen van architectenbureau Snøhatta uit Oslo, midden in het ruwe landschap van Noorwegen.

Een verontrustender deel van de zomertentoonstelling van Louisiana is de installatie van Edward Kienholz, Five Car Stud. Hij maakte die in 1971 oorspronkelijk voor Dokumenta V in Kassel; het werk werd aangekocht door een Japanner maar was nooit meer te zien. In Louisiana, na restauratie, nu wel. In de grote tentoonstellingszaal, onderin, is alles verduisterd en we lopen een onbestemd terrein op. Allemaal zand. Er staan vijf grote Amerikaanse wagens (types uit 1960) waaronder een Dodge pick-up. De wagens staan in een kring en hun koplampen verlichten een lynchpartij. Een zwarte man wordt van het leven beroofd door blanken met maskers op. Bij de pick-up staat een grote man met een wapen in de hand. Op de voorbank zit een vrouw die in verbijstering een hand voor de mond slaat. Zeer indrukwekkend. Ik zag in Keulen al een installatie van Kienholz en hoop in het najaar de Beanery in het Stedelijk van Amsterdam terug te zien.

Overdag was ik in het Designcentre aan de H.C.Andersen boulevard. De opstelling stond geheel in het teken van materiaal voor ontwerpen en daarbij was ook uitgebreid aan zeilen voor boten aandacht besteed. Wat is daarin de laatste jaren veel ontwikkeld. Interessant.

Een dikke, landurige onweersbui bracht ik door in het enorme winkelcentrum Fields in Ørestad op Amager. Het ligt aan de metrolijn, vandaar.